Για έναν ολόκληρο χρόνο πριν τις εκλογές του 2009 ο κος Παπανδρέου είχε κηρύξει τον ανένδοτο, επιζητώντας να αναλάβει τα ηνία της χώρας για «να μας σώσει». Αρνήθηκε πεισματικά οποιαδήποτε εθνική συνεννόηση εν όψει της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και οδήγησε τη χώρα σε εκλογές εν όψει της προεδρικής εκλογής με το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Τελικά και αλλάξαμε (Κυβέρνηση) και βουλιάξαμε. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το μόνο σαφές σχέδιο που αποδεικνύεται ότι είχε, είναι η προσφυγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. , ώστε με τον μανδύα της ανάγκης της «σωτηρίας της οικονομίας» και την ισχυρή κάλυψη των εγχώριων ΜΜΕ, να προχωρήσει σε αλλαγές στη δομή και λειτουργία του κράτους αμφίβολου αποτελέσματος και πολιτικής λογικής.
Στον ένα χρόνο που ζούμε υπό τις οδηγίες της τρόικας:
- Έχουν πέσει έξω όλοι οι δημοσιοοικονομικοί στόχοι της κυβέρνησης για ανεργία, έσοδα, ανάπτυξη, πληθωρισμό, έλλειμμα, δημόσιο χρέος, ενώ έχει στην ουσία προχωρήσει σε εσωτερική στάση πληρωμών.
- Έχει αλλάξει η κοινωνική ζωή στη χώρα και κυριαρχεί η φτώχεια, η ανασφάλεια, ο θυμός, η αβεβαιότητα για το μέλλον.
- Οι παραγωγικές δομές δέχονται ισχυρά χτυπήματα και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ενδεικτικά οι 265 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, είχαν 3,6 δις κέρδη το 2009 και 3 δις ζημιές το 2010. Για πολλές δε, είναι μονόδρομος η μετανάστευση, καθώς δεν αντέχουν την υπέρμετρη φορολόγηση που ξεπερνάει το 50%, τη στιγμή που σε γειτονικές χώρες είναι στο 10%.
- Έχει δεχτεί σοβαρά πλήγματα η εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας στο εξωτερικό, από μια κυβέρνηση που αρχικά συκοφάντησε συστηματικά τη χώρα παντού και στην πορεία εκτελεί αδιαπραγμάτευτα τις οδηγίες και τις εντολές των ξένων πιστωτών της, Ταυτόχρονα στέλνει το μήνυμα μιας αδύναμης χώρας ευάλωτης στον εξωτερικό εχθρό.
- Υπάρχει μια βιομηχανία παραγωγής νομοσχεδίων σε όλους τους τομείς της χώρας, με βασικό άξονα την κατάργηση χρόνιων κεκτημένων του λαού, τη σκληρή φορολόγηση, την τακτοποίηση συμφερόντων και κυρίως την εξασφάλιση των δανειστών μας.
- Βασικές σταθερές στη ζωή του τόπου ξεθεμελιώνονται βίαια. Υγεία, παιδεία , Εθνική άμυνα, ασφαλιστική κάλυψη των συνταξιούχων και των ευπαθών ομάδων, βρίσκονται υπό διωγμό.
- Το σύνολο του εθνικού πλούτου βρίσκεται είτε σε υποθήκευση είτε σε διαδικασία πώλησης.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν χρειαζόταν να γίνουν αλλαγές. Να «σπάσουμε αυγά» κατά τα κοινώς λεγόμενα. Μακάρι όλα όσα γίνονται να είχαν μια στόχευση, μια ελπίδα, μια προοπτική. Τότε θα λέγαμε ότι έστω και δύσκολα κάτι αλλάζει. Αλλά πολύ φοβόμαστε ότι οι μέχρι τώρα «προσπάθειες» είναι μάταιες.
Άμεσα, λοιπόν, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής. Αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, των ΣΔΙΤ, της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας, νέος αναπτυξιακός νόμος, μείωση της φορολογίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση γραφειοκρατίας, μείωση της σπατάλης του δημοσίου, πολιτική εξωστρέφειας των επιχειρήσεων μας, αύξηση της ρευστότητας στην αγορά από τις τράπεζες, είναι οι βασικοί πυλώνες στους οποίους μπορεί να στηριχθεί η ανάπτυξη.
Γιατί όλοι, μα όλοι -εκτός δυστυχώς ακόμη από την Ελληνική Κυβέρνηση- έχουν καταλάβει, ότι αν δεν υπάρξει ΑΝΑΠΤΥΞΗ, δεν πρόκειται να ξεπερασθεί η κρίση στην οικονομία μας. Ας ελπίσουμε ότι επιτέλους θα το αντιληφθεί αυτό και η Κυβέρνηση μας, ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΡΙΟ!
